Hoogsensitieve kinderen raken door de diepere verwerking van in- en externe prikkels soms overprikkeld. Dit hoeft niet altijd te gebeuren, maar als het zo is, dan is dat echt voor iedereen niet fijn.  Het is daarom ook heel belangrijk om door te krijgen welke prikkels leiden tot overprikkeling en om daarvoor wat tips en trucks te kennen. Ook is het heel erg belangrijk dat je jouw kleine man of meiske leert wat hij of zij voelt bij de aanloop naar overprikkeling. Juist dan krijgen zij zelf de regie om tijdig actie te ondernemen. 

Zorgen voor voldoende balans tussen inspanning en ontspanning is een goed begin. Leer je kind om te herkennen wanneer de prikkelingen zich opstapelen. Vaak merk je dat je kind zich moe begint te voelen, veranderingen in gedrag, wat meer wil terugtrekken of last krijgt van zijn/haar buik, maar er zijn talloze varianten te herkennen. Onderzoek samen welke gevoelens bij jouw zoon of dochter naar voren komen in de aanloop naar overprikkeling. Het bijhouden van een gezichtjesdagboek, kan hierbij heel inzichtgevend zijn. Ik heb er één ontwikkeld en deze krijg je bij de online training 'HSP hoe zit het daarmee?' Meld je gerust aan voor de training. Het kost je alleen wat tijd. Meer niet. 

Ik hoor en zie vaak dat kinderen zich op school (een bron van prikkels) volledig aanpassen en thuis (de veilige plek) uitbarsten. Heel boos zijn of heel verdrietig zijn. De overprikkeling komt er als het ware uit. Het kan heel helpend zijn om wat tools aan je kind in handen te geven hoe de prikkels gedurende de dag te verwerken. Zo is een bijtketting of een stressballetje een goede manier om bij te komen van alle zintuiglijke prikkels. Of een koptelefoon om de geluiden wat te dempen. En wat ook goed kan helpen is om af en toe op een stilteplek te mogen werken, of een grote sjaal om te mogen houden in de klas om af en toe even in weg te kruipen.  Naast school is een drukke verjaardag ook zo'n bron van prikkels. Onze kids mogen thuis even weglopen naar hun kamer als het te veel wordt. En ja, dat kan soms niet gewaardeerd worden (hier overigens niet het geval, het is ook maar wat we er zelf bij denken), maar ik prijs vooral de herkenning en erkenning van hun eigen grenzen op dat moment. Ook hier geldt; 'eerst goed voor jezelf zorgen' is de boodschap. 

Liefs, Saskia